De oude tovenaar Gandalf gaat op bezoek bij de Hobbits om het feest ter ere van Bilbo Baggins bij te wonen. Bilbo wil weer gaan reizen en maakt een spectaculaire verdwijning op het feest, met behulp van een oude ring die in zijn bezit is gekomen. Gandalf komt erachter dat het de ring is die alle andere machtige ringen in diens bezit kan krijgen. Hij adviseert Bilbo om de ring met andere bezittingen aan de jonge Frodo na te laten, voordat de ring bezit neemt van Bilbo. Omdat de ring aan kracht wint zijn 9 koningen reeds op weg om de ring in handen van kwade machten te krijgen. De enige oplossing is om de ring te vernietigen in het vuur van de berg Doom, waar de ring ook gesmeden werd.
Er zijn van die saga's die een fatale aantrekkingskracht kunnen hebben op filmmakers. Van die jongensdromen als Frank Herberts Dune die meestal niet uitkomen. Tolkien behoort ook in die rij, omdat uit zijn boeken een wereld in detail beschreven wordt die maar moeilijk in filmbeelden te vangen is.
Wat dat betreft is Peter Jackson in zijn opzet geslaagd. De cinematografie en art/set-direction zijn van prijzenswaardig niveau en geven het gevoel van de Tolkien wereld perfect weer.
Dat betekent niet dat de film een feest voor ieders ogen is. De gewelddadige scenes hebben niet de speelsheid van Jacksons eerdere werk en zijn groot in aantal.
De passieve kijker heeft echter nog een ander probleem. Juist de beeldvorming van de fantastische wereld is het sterke punt van Fellowship of the ring, een goed verhaal zat er nooit in. Een reis van A naar B met een hoop wezens onderweg die veelal willen vechten. Tot overmaat van ramp komen ze nooit bij B aan, en dan duurt 3 uur voor een film wel erg lang.
De beste scenes zitten dan ook aan het begin van de film, waar de interactie tussen Ian McKellen en Ian Holm voor ware chemie zorgen. Helaas is dat voor Elijah Wood en Sean Astin, hoewel deze laatste wel perfect is voor de rol van Samwise.
Omdat dit eerste deel in de trilogie uitsluitend thematiek en karaktervorming te bieden heeft, zal de liefhebber van een goed verhaal alle 3 de delen moeten zien. En een fantasyverhaal van 7-9 uur is een beproeving die niet voor een breed publiek is weggelegd.