Finding Nemo is waarschijnlijk de meest knap gemaakte animatiefilm tot nu toe. Maar de beste? Dan gaat mijn voorkeur toch uit naar Shrek, mede door de wat scherpere humor van de groene ogre. Maar, eerlijk is eerlijk, Nemo mag er ook zijn! Ook voor volwassenen, die worden vermaakt met enkele doordenkertjes en intelligente grappen. De clownvis Marlin (leuk ingesproken door Albert Brooks) gaat op zoek naar Nemo, zijn zoon en enig overgebleven familielid. Nemo is meegenomen door een snorkelaar, een in Sydney woonachtige tandarts, en zit daar in het aquarium. Marlin wordt geholpen door Dory, een hyperactieve vis met de stem van Ellen DeGeneres. Dory lijdt aan short-term memory, na 10 minuten is zij alles weer vergeten (Memento?). Dit zorgt voor een hoop hilariteit. De reis die Marlin met Dory onderneemt is lang en gevaarlijk. Zo worden ze lastiggevallen door haaien (gelukkig zitten deze in therapie en vallen zij geen vissen aan), kwallen, en zelfs een walvis. Hulp krijgen ze van sufer-dude schildpadden en een vriendelijke reiger. Het meest grappig vond ik de meeuwen, die eigenlijk maar één ding konden zeggen: mine? Klinkt suf, maar als honderd meeuwen tegelijkertijd 'mine?' zeggen dan is dat verrekt grappig moet ik zeggen. Ondertussen probeert Nemo uit het aquarium te ontsnappen, wat ook leuke scenes oplevert. Finding Nemo is geweldig gemaakt door de mannen van Pixar, maar mist net de scherpte waar ik op had gehoopt en is mij iets te Disney. Wel een garantie voor een leuke avond!