De Oesters van Nam Kee (ONK) kreeg een gedroomde reclamecampagne, het Nederlandse sekssymbool Katja Schuurman zou geheel naakt te bewonderen zijn. Bovendien stond ze die maand ook nog eens in volle glorie in de Playboy. In heel Nederland leverde dat taferelen op van grijnzende jonge pubers die enigszins voldaan de bioscoop uitkwamen. Gedaan waren de tijden van trucage foto's op dure 'nude-celebrity' sites, eindelijk konden ze 'the real thing' op het witte doek zien. En ook nu is er voor hen reden tot juichen, want met deze DVD release kan men nu ook thuis van Katja genieten.
Deze naakthilariteit had echter ook een keerzijde. Veel mensen hebben de makers van de film beticht goedkoop te willen scoren. De film zou alleen drijven op de gekte rond Katja, en inhoudelijk schromelijk tekort schieten. Uiteindelijk ben ik de film toch in de bios gaan zien, en heb ik voor de recensie hem nog eens op DVD bekeken. Er zou toch wel meer gewicht in deze productie liggen dan Katja alleen? Inderdaad, en daarmee komen we op de tweede mediahype. Tegenspeler Weeber maakt met ONK zijn definitieve doorbraak naar het grote publiek. Tijdens de opnamen van deze film zouden hij en Katja een relatie hebben gekregen, een feit dat breed in de roddelbladen werd uitgemeten. Wederom iets waar de producenten van ONK niet erg rouwig om waren.
In ONK volgen we het leven van Berry (Weeber), een jonge scholier met verkeerde vrienden. Zijn vader heeft het gezin in de steek gelaten, en Berry kan dat nog steeds niet accepteren. School interesseert hem niet, en Berry glijdt af naar een verkeerd milieu. Daar komt verandering in als hij de nachtclubdanseres Thera (Schuurman) ontmoet. Binnen de kortste keren hebben de twee een hartstochtelijke relatie en is Berry tot over zijn oren verliefd. Thera kan echter haar oude leven moeilijk achter zich laten, en Berry krijgt zo een glimp te zien van hoe zijn leven ook kan zijn: mooie kleren, dure hotels, coke, speed en veel seks. Berry merkt echter al snel dat deze leefstijl er ook voor zorgt dat hij zijn Thera weer kwijt lijkt te raken. Net zoals met zijn vader weigert hij het onvermijdelijke te accepteren, en besluit hij voor Thera te vechten, maar heeft dat nog wel zin?
ONK is weer een bewijs dat het nog lang niet zo gek gaat met de Nederlandse speelfilm. Drie jaar geleden zouden veel bioscoopbezoekers niet eens overwogen hebben om naar een film van vaderlandse bodem te gaan, en nu zie je toch steeds vaker dat Nederlandse films (Van God Los, de Tweeling, Phileine zegt sorry) de aandacht krijgen die ze verdienen. Aan de andere kant staan echter ook een hoop mislukte producties zoals bijvoorbeeld Soul Assassin en Adrenaline. ONK zit een beetje tussen deze twee groepen in. De film mist uiteindelijk net een beetje de kwaliteit van Van God Los, maar is aan de andere kant echt tien keer beter dan Adrenaline.
Het probleem met ONK zit 'm slechts gedeeltelijk in de acteurs. Weeber en Schuurman hebben best de benodigde chemistry, en weten redelijk te overtuigen. Het probleem is dat de teksten in het script niet altijd meezitten, en soms een tikkeltje geforceerd aandoen. Met name het cruciale moment als de vrienden van Berry hem een wel heel radicale oplossing voor de problemen aanreiken komt een beetje vreemd uit de lucht vallen. Verder lopen sommige zinnen en dialogen niet echt. Waar het script tekort schiet aan goede dialogen, moeten Schuurman en Weeber hard werken om toch nog een mooie film tevoorschijn te toveren. Weeber slaagt daar wel in, Schuurman komt af en toe net wat diepgang in haar spel tekort.
Weeber weet echter redelijk goed te overtuigen als jongen die even de wereld lijkt te bezitten, en vervolgens alles kwijtraakt. Zijn wanhoop is uiterst geloofwaardig, en geeft aan dat deze acteur terecht is doorgebroken. De film heeft verder ook nog leuke momenten, zoals een duidelijke verwijzing naar Turks Fruit, en een paar hilarische scènes waarin Johnny de Mol en zijn vrienden proberen de misdadiger uit te hangen. Met name de scène waarin de Mol en Weeber proberen een kapper te overvallen is echt ontzettend grappig.
ONK is uiteindelijk geen grootse film geworden. Daarvoor is het verhaal niet goed en origineel genoeg. In de Nederlandse speelfilmgeschiedenis hebben we al meer films gezien over fatalistische liefde, heel recentelijk nog de Giphartverfilming "Ik ook van jou". ONK volgt heel netjes het geijkte verhaaltje gewone jongen, saai leven, meisje, geweldige tijd, keerzijde, afwijzing en uiteindelijk een onafwendbare afloop. Dat ONK desondanks toch een film is geworden die het aanzien best waard is, dat kunnen we danken aan Weeber en de hilarische scènes met de wannabe boefjes. Voor een onderhoudend avondje thuis op de bank is ONK namelijk prima.
